Eerste stop Heidelberg

Bepakt en klaar om te vertrekken!
De eerste dag was een reis van 530 km naar Heidelberg, normaal 5,5 uur, maar verlengd vanwege de schijnbaar eindeloze wegwerkzaamheden plus een vrachtwagen die in de middenberm van de A3 bij Frankfurt was geklapt.
Heidelberg is een uitstekende tussenstop, die de moeite waard is om wat tijd in te steken, al was het maar om te wandelen (of de trein omhoog te nemen) naar het Schloss, dat zelf ook een bezoek waard is, al was het alleen maar voor het uitzicht over de vallei. De stad ligt aan de rivier de Necker, een zijrivier van de Rijn, heeft een aantal prachtige oude gebouwen, veel restaurants, en mogelijk omdat het een universiteitsstad is, zijn er veel jonge mensen die voor een levendige sfeer zorgen. Wandel over de oude brug waar mensen gewoon lijken rond te hangen en straatmuzikanten leuke deuntjes speelden.
We stonden op Camping Heidelberg dat is een busrit van 10 minuten rechtstreeks van de camping naar de stad (tip: gezinskaartje €10,50 voor de hele dag). De camping ligt aan de rivier, dus alle plaatsen hebben uitzicht op het water, en is erg idyllisch. Minder idyllisch is het verkeer aan beide kanten dat de lichte slapers vanaf 06:00 uur wakker maakt, maar waarschijnlijk de moeite waard voor de locatie. Bij de receptie kun je vers brood en croissants bestellen voor de volgende ochtend. Redelijk geprijsd en vriendelijk personeel.

Het Como meer

Van Heidelberg gingen we naar het Comomeer, helaas samen met veel andere mensen;
a) Een vakantieweekend in mei
b) Voor het eerst goed weer in de zomer,
c) Dit is een belangrijke doorgangsroute
Daardoor werd een reis van 5,5 uur veel langer. Na het betalen van het 40 SFR vignet verwacht je enige efficiëntie, maar helaas niet.

Sirolo

We ontdekten dit stadje vorig jaar en wilden er graag camperen. Het wordt beschreven als de “Parel van de Adriatische Zee”, wat misschien wat overdreven is, maar het is zeker een bezoek waard. Genoeg restaurants, oude muren, mooi uitzicht.

We stonden op Internazionale 4 star camping. Erg mooi aangelegd en een spectaculair uitzicht, maar minpunten zijn het betalen voor Wifi, geen toiletpapier, kiezel strand en vrij prijzig. We zochten een tafel in het restaurant van de camping omdat er een mooi terras is met uitzicht op zee. Maar gingen weg voordat we bestelden omdat de avondanimatie voor de kinderen nogal luid en irritant was. Het overstemde de leuke jazzmuziek in het restaurant. In plaats daarvan zijn we het dorp ingelopen en hebben daar gegeten. Een heel leuk sfeertje van een typisch Italiaans stadje, levendig en heel gezellig.
Vanaf de camping is het 10 minuten lopen naar de stad. Je kunt vanaf de camping ook naar het strand, ook weer een flink stuk met trappen, maar niet zo erg.

Daarna reden we naar Numana, de andere kant van Sirolo, ook een leuk stadje, meer winkels, stranden, lange wandeling naar beneden. Vervolgens een uur verder naar San Giorgio – hier werd het landschap erg vlak na de ruige kustlijn gecombineerd met de heuvels en het glooiende landschap van La Marche. De stranden veranderden echter van stenen en kiezels in wit zand en van diep water in ondiep water. Langs deze hele strook liggen strandrestaurants met een spoorlijn die achter het resort hamert – je moet goed opletten voor in- en uitvoegen, want sommige bruggen zijn 1M90 of zelfs 1M75, dus je kunt het beste voor de 3M20 gaan!

Gargano

Daarna reden we naar de Gargano om Antonietta’s vader op te zoeken. Na een paar campings bij San Menaio in de buurt van Vico del Gargano geprobeerd te hebben, die allebei nog niet echt open waren, kwamen we weer terecht bij de Sosta in Calenella, die erg rustig was (30 mei), vergeleken met de vorige keer. Er was een nieuw sanitair gebouw gebouwd, vrij efficiënt, zeer goede douche (wel €2), maar ik weet niet zeker hoe ze het gaan doen met 40 kampeerders als het druk wordt (een douche, niet meervoud). De strandbar moest 3 juni open, maar aan de andere kant van het strand was een wat knus restaurant op een (erg smerige) camping open waar je croissants, koffie en cocktails kon krijgen – allemaal erg goedkoop. Mooie wandeling van 10 minuten langs het strand om er te komen. Prachtig weer, slechts 22C maar voelde veel warmer aan.

Daarna vertrokken we naar Peschici voor een avond op een andere camping, Bellariva, die een Sosta op het strand heeft. Peschici is een sprankelend wit stadje op een heuvel met uitzicht op zee. Het dateert uit de middeleeuwen en er is een mooi museum ter nagedachtenis aan de martelgang ….. De smalle kronkelige straatjes en overvloedige bedrijvigheid maken dit tot een heel bijzondere badplaats. Het stadje zelf is een wandeling heuvelopwaarts vanaf het strand (en later weer omlaag) maar zeker een bezoek waard.

Daarna waren we weer terug bij de Sosta in Calenella voor wat wijn en kaas op het strand om de zon onder te zien gaan.

Sardinië

We verlieten de Gargano en namen de 5 uur durende reis naar Civitavecchia voor de veerboot naar Olbia op Sardinië. We boekten bij Grimaldi Lines en toen zagen we de recensies op Tripadvisor waarin 80% het als verschrikkelijk beschreef! Grim Old Lines, te vermijden ten koste van alles, een schande voor het Italiaanse eten, enz. Ten eerste is Civitavecchia een vieze, waardeloze oude stad. Er zijn nauwelijks borden naar de haven en naar de veerboten. Er was een behulpzame cafetaria buiten en een gastro-restaurant dat gesloten was. We waren vroeg en nadat we door de stad waren gereden, besloten we dat we liever onze kans waagden op de veerboot.

Het is duidelijk dat het merendeel van de mensen die Grimaldi op Trip Advisor hebben beoordeeld, meer een soort Cruise hadden verwacht. Maar na de meeste cross-channel-routes, andere Europese en Canadese BC-routes te hebben gedaan, is dit echt zo slecht nog niet. Het eten had warmer gekund, maar was eetbaar en niet te duur. De service was niet snel, maar ook moeilijk met een veerboot vol ongeduldige Italianen. Veel van het meubilair was nieuw, de hutten waren schoon genoeg, en hoewel een beetje chaotisch, werkte alles min of meer. Borden waren in het Grieks en Engels (het lijkt erop dat ze het daar gekocht hebben), op tijd vertrokken, op tijd aangekomen. Wat verwachten mensen?

Een camping vinden op Sardinië is niet zo vanzelfsprekend. Er zijn een behoorlijk aantal resorts, maar wij houden niet van alle animatie en activiteiten en de prijs van €60+, zelfs in het laagseizoen, staat ons niet aan. Uiteindelijk vonden we de Tavolara zo’n 20 minuten ten zuiden van Olbia. Heel aangenaam, goed gerund, uitstekend sanitair (behalve geen toiletpapier), 10 minuten lopen naar een geweldig strand en baai met toprestaurants en een uitstekende strandbar aan het einde van het strand. Prachtig helder water. De camping heeft een goed restaurant, winkel en leuke plekken voor wie langer blijft, de overnachtingskampeerders staan op een veldje, prettig genoeg. Redelijke prijs voor kamperen (€33 met elektriciteit) vergeleken met veel Campeggio Villages met prijzen in de €60+.

We verlieten Sardinië voor de nachtafvaart, opnieuw met Grim Old Lines (Grimaldi). De haven van Olbia is gemakkelijk te vinden en staat goed aangegeven. Er zijn echter geen borden naar Livorno of Civitavecchia, of waar dan ook, noch naar Grimaldi of andere lijnen. Maar als je eenmaal voorbij “Imbarco” rijdt (geschreven op het asfalt), kom je bij een servicepunt waar ze je naar een rijstrook leiden waar je de verschillende rederijboten ziet, allemaal behoorlijk groot, allemaal schijnbaar oude Griekse cruiseschepen.

Deze keer was ons schip iets moderner met borden in het Italiaans en Engels, en niet in het Grieks. Het inladen was bizar, we moesten een U-bocht maken om in de rij te komen. Alle kampeerders werden in een kleine ruimte gepropt waar het 37 graden warm was. Een weg naar buiten en naar de hutten vinden was op zijn zachtst gezegd interessant, en ’s ochtends de camper weer terugvinden. Het eten zag er iets beter uit in de kantines. We kwamen op tijd aan in Livorno en vertrokken in een storm, maar sightseeing zou daar toch niet bovenaan ons lijstje staan.

Terug naar huis

We verlieten de veerboot naar Grimaldi om 08:00 onder een ijle hemel die al snel overging in een klassieke Italiaanse zomerstorm. We moesten de terugreis in 2 dagen maken vanwege een op handen zijnde zakenreis naar Groot-Brittannië. Dit was de eerste keer dat we zo’n snelle reis moesten maken, meestal geven we er de voorkeur aan om de reis te spreiden over een echte vakantie. Maar deze reis liep ten einde en we hadden weinig tijd.

De camper kon snelwegkilometers opslokken en we stopten om de 2-3 uur, met als doel die dag 800 kilometer af te leggen – we haalden er 767, wat niet slecht was, op een erg warme dag, waarbij we vroeg in de avond in de buurt van Straatsburg aankwamen. Zoekend op internet naar een camping in de buurt, kwamen we eerst een grote camping in Straatsburg tegen die begin juni al vol zat! Een snel telefoontje bracht ons echter naar Camping à la ferme Michel, een beetje in the middle of nowhere, een dorpje Isserhausen, maar slechts 10 minuten van de Autoroute.

Great campsite. Veel ruimte en rust, maar met elektriciteit, goed sanitair in de boerderijgebouwen (geen toiletpapier, veelvoorkomend thema), en zo stil dat het meeste lawaai van de vogels kwam, ’s ochtends en ’s avonds. Paarden in de wei vlakbij, ook erg leuk, geen insecten. Erg vriendelijk en €19,75 inclusief elektriciteit (contant geld meenemen). Geen verlichting, hoofdlamp aanbevolen. We maakten een avondwandeling en zagen een ooievaarsnest in het kleine dorpje. 

Na een uitstekende nachtrust gingen we ’s ochtends op weg naar het volgende dorp Ringendorf, waar een bakkertje buitengewoon goede croissants, brood en gebak verkocht tegen zeer redelijke prijzen. Eindelijk waren we op weg, terug naar Saarbrucken Duitsland, Luik en België, en naar Nederland via Eindhoven. Halverwege de middag waren we weer thuis.